Elementem skończonym
Encyklopedia PWN
filozof angielski, pochodzenia irlandzkiego, duchowny kościoła anglikańskiego.
dyfuzja anomalna, błądzenia anomalne,
przypadkowe, niebrownowskie (Browna ruchy) przemieszczanie się obiektów, np. nieregularne szybowanie albatrosów nad powierzchnią oceanu w poszukiwaniu pożywienia lub obserwowane pod mikroskopem nieregularne przeloty bakterii Coli („chemotaksówki”) między przypadkowo rozmieszczonymi chemoatraktantami czy makroskopowe, przypadkowe przemieszczenia jonu He4+ w nadciekłym helu.
tendencja w sztuce nowoczesnej, opierająca się na teorii sformułowanej przez Th. van Doesburga, wg której „podstawą dzieła sztuki jest zawsze stosunek elementów nie zaś form”;
teoria przekazywania wiadomości ze źródła wiadomości do obiektu ich przeznaczenia — odbiorcy (ujścia);
układ 2 równoległych, izolowanych od siebie przewodów elektr., tworzących linię przesyłową symetryczną lub koncentryczną (współosiową), o długości porównywalnej z długością fali elektromagnetycznej, rozchodzącej się wzdłuż linii (wzbudzonej przez źródło napięcia przemiennego zasilającego tę linię), lub większej od niej, i o znacznie mniejszych pozostałych wymiarach.
mat. każdy kompleks symplicjalny K, mający tyle wierzchołków a1, a2, ... , an, ile jest elementów skończonego pokrycia przestrzeni topologicznej X zbiorami otwartymi U1, U2, ... , Un (X = U1 
U2 ... Un), oraz spełniający warunek: wierzchołki tworzą sympleks w K wtedy i tylko wtedy, gdy elementy pokrycia o takich samych wskaźnikach jak dane wierzchołki mają niepuste przecięcie;
U2 ... Un), oraz spełniający warunek: wierzchołki tworzą sympleks w K wtedy i tylko wtedy, gdy elementy pokrycia o takich samych wskaźnikach jak dane wierzchołki mają niepuste przecięcie;
